INTERVIEW RICHARD
EN DAPHNE

Daphne: Voor mij betekent het grotendeels “offlijnen”. Ik kan echt veel te lang op mijn telefoon zitten. Er is zoveel te lezen en te luisteren. Dan is er nog mijn mail, mijn telefoontjes, al die apps. En het doemscrollen natuurlijk, haha! Zonder telefoon voelt voor mij als een verademing. Maar ik moet hem écht in een andere kamer leggen, anders gaat mijn hand er steeds naartoe. Het gekke is: ik wéét dat mijn leven rustiger is zonder telefoon, maar ik vind het toch lastig om hem los te laten. 

Richard: Ik heb dat ook, hoor. Mijn werk als toernooidirecteur voor het  
ABN AMRO tennistoernooi gaat voor een groot deel via mijn telefoon. Ik heb ook veel internationale calls met de andere, wereldwijde toernooidirecteuren. ‘Rust’ is voor mij: telefoon uit, agenda uit, stilte. Ik heb laatst ook een aantal nieuwsaccounts die ik volgde eruit gegooid, zoals bijvoorbeeld de New York Times. Ik volg graag het nieuws, maar soms is alle ellende gewoon too much.  

Daphne: Wat ik heb gemerkt dat is dat ik bij het ouder worden steeds meer innerlijke rust heb gekregen. Het verlangen naar een geslaagd leven is veranderd in een verlangen naar een gelaagd leven. Ik heb de afgelopen decennia veel gewerkt, geschreven en opgebouwd, en het is echt heerlijk om nu is de oogstfase te zitten. De kinderen zijn de deur uit en ze zijn happy – dat geeft voor mij als moeder ook rust, haha… Ik heb het gevoel dat ik minder hoef te rennen en meer ruimte heb voor nieuwe ideeën en boeken.  

Richard: Als topsporter is ‘rust’ een van de allerbelangrijkste onderdelen van je dag. Ken je die T-shirts met Eat, sleep, tennis, repeat? Dat was het wel zo ongeveer. Toptennis is heel hard fysiek werken en daarna je rust nemen. Middagslaapjes, op bed liggen na de training. Tijdens mijn carrière dacht ik vaak: ik ga het hierna rustig aandoen. Maar dat is niet gebeurd. Ik maak graag lange tochten op de racefiets, fiets graag tegen de bergen op. Die vermoeidheid, daar word ik rustig van. En daarna een dutje op de bank, haha!

Daphne: Ken je dat gevoel wanneer je van iemand een mail of een berichtje krijgt dat bij jou in het verkeerde keelgat schiet? En dat je meteen driftig een reactie begint te typen? Niet sturen. Pak je rust, kijk er morgenochtend nog eens naar en je zult zien: dan ben je bijna altijd blij dat je je eerste reactie níet gestuurd hebt.  

Richard: Bij mij ligt het in het verlengde van wat ik net zei: op de fiets, met mijn oortjes in, kan ik het beste nadenken over kwesties waar ik mee zit. Het trappen tegen de wind in, het uitzicht over de polder, die rust – daar gaan mijn hersenen beter van werken. 

Daphne: Wanneer je iemand tegenkomt en je vraagt: ‘Hoe is het?’ zegt bijna iedereen: ‘Lekker druk!’ We hebben er in Nederland zelfs allerlei spreekwoorden voor. De eerste die in me opkomt, is: rust roest. Bij mijn oma hing vroeger zo’n borduursel aan de muur met: ledigheid is des duivels oorkussen. En wat dacht je van: stilstaand water wordt brak. Terwijl ze in het boeddhisme juist zeggen dat je in bewegend water je eigen reflectie niet kunt zien. Zijn we productiviteit teveel gaan verwarren met succes? 

Richard: Ik weet eigenlijk niet of rust nemen nog wel zo’n taboe is. Ik heb het gevoel dat steeds meer mensen de waarde inzien van ‘je rust pakken’. Werkgevers hebben stilteruimtes, er komt steeds meer aandacht voor het feit dat de drukke kantoortuin niet werkt en dat mensen beter functioneren met meer rust. Misschien zit het in de bewoording? Ik vertelde laatst tegen iemand dat ik graag middagdutjes doe op de bank, en hij zei: noem dat alsjeblieft geen dutje, dat heet een powernap!

Daphne: Jij zegt net dat werkgevers merken dat mensen beter functioneren met meer rust. Ik denk dat we ervoor moeten uitkijken dat we niet alleen meer rust nemen zodat we harder kunnen werken. Luieren is gezond. Niksen maakt je brein creatief. Maar al was dat niet zo: laten we het normaler maken dat je soms gewoon niks doet. Zonder reden. Alleen maar opladen. Of juist ontladen. Er is ook voor kinderen niets beter dan dat ze zich even lekker vervelen. Dan ga je vanzelf dingen bedenken – zónder telefoon.  

Richard: Toen wij 20 jaar geleden een huis kochten in Spanje, was daar nog de siësta. Alles was tussen de middag potdicht. Inmiddels bestaat dat nauwelijks meer. Maar waarom eigenlijk niet? Hoe zijn we toch in die 24-uurs economie terecht gekomen? Wat ik goed vind, zijn de Duitse regels dat je werknemers niet na 17u en al helemaal niet in het weekend mag bellen of mailen. In Nederland mag dat wel, al hoef je niet te reageren. Maar een ‘wettelijk recht op onbereikbaarheid’ zou een goed initiatief zijn.  

Daphne: Ik ga graag een flink eind wandelen, liefst met Richard. We hebben afgelopen zomer door de Oostenrijkse bergen gelopen. Zo leuk, van blokhut naar braadworst – heerlijk, haha. Ik ging ook graag met onze hond wandelen, maar die is na 15 jaar helaas overleden. Een huisdier aaien, daar word je rustig van! Ik lees ook graag boeken, maar dan niet op een e-reader - anders heb ik wéér een apparaat in mijn handen. Ik vind het ook fijn om met een kopje thee in de tuin te zitten. Beetje voor me uit staren. Of lunchen met vriendinnen. Hoe ouder ik word, hoe dierbaarder mijn vriendschappen me zijn.  

Richard: Ik ben ook graag in de tuin, maar niet om te zitten. Ik kan sowieso niet goed stilzitten. Ik ben meestal iets aan het snoeien. Of schuren. Of kozijnen aan het verven. Werken met mijn handen, daar word ik rustig van. Daphne en ik gaan ook graag naar de bioscoop maar van dat ‘zitten in het donker’ wil ik nog wel eens in slaap vallen, haha! Dan word ik ruw wakker geschud. Weet je waar ik ook rustig van word? Van dingen bouwen. Hele LEGO-pakketten heb ik al in elkaar gezet, met als hoogtepunt de Star Wars MiIlenium Falcon – meer dan 7500 steentjes.

Daphne: Ik probeer wel meer rust in te plannen, maar feit is: mijn leven blijft soms een beetje vol, met boeken en columns schrijven, lezingen geven, podcasts opnemen… Maar ik vind mijn werk ook erg leuk, dus het is niet zo dat ik me ’s ochtends naar mijn computer moet slepen. Ik wil wel echt meer gaan sporten. Ik zit soms wat teveel in mijn hoofd. Richard is dit jaar veel Pilates Reformer gaan doen. Daar is hij zó enthousiast over dat ik me ook maar eens op die pijnbank moet gaan begeven… 

Richard: Ik moet juist iets minder bewegen dan ik normaal doe. Ik heb eind mei een hartoperatie gehad aan een verwijde aorta. Wanneer je te horen krijgt dat je een aneurysma hebt, is dat wel even schrikken. Alles is gelukkig goed gegaan, al heb ik wel een flink litteken maar dat interesseert me weinig. Ik draag een Whoop watch en een GARMIN sporthorloge: ik houd mijn hartslag bij, mijn body battery, mijn slaapcyclus. Ik sport alweer behoorlijk veel maar alles met beleid. Ik gun mijn lichaam maximale rust voor alle herstelwerkzaamheden. Je wordt toch helemaal open gezaagd. Volle bak tegen de bergen op fietsen zal dan ook nog even moeten wachten.

Daphne: Ik had ooit de verkeerde bureaustoel: een hele mooie maar geen ergonomische. Dat ga je tóch voelen. ’s Avonds voor de tv wil ik ook graag een heerlijke, knusse wegkruip-stoel. Richard neemt graag de bank in beslag. Het geluid van Netflix heeft nog niet geklonken, of hij slaapt al!  

Richard: Ik denk dat zitcomfort nogal eens wordt onderschat. Voor mijn fietszadel laat ik zo’n hele test doen voor het meest ideale zadel. Je bureaustoel, je autostoel, de bank voor de tv: alles waar je lang op zit moet comfortabel zijn. Je zitmeubelen zouden moeten bijdragen aan het gevoel: top, ik ben thuis, en hier mag alles van me afvallen.

Daphne: Ik vind de uitdrukking wel geestig: de woorden rust en revolutie staan eigenlijk haaks op elkaar. Maar het idee is dat er nu echt een push nodig is om mensen te inspireren iets vaker de stekker eruit te trekken. Geef jezelf toestemming om te genieten! 

Daphne: Richard was niet meer uit die stoel te sláán. Toen we de commercial gingen opnemen, heeft hij de hele dag in de stoel gezeten, haha! De stoel voelt ook als een zachte cocon, vind ik, en toch is hij ondersteunend. Echt de ideale stoel om in te onthaasten. 

Richard: Ja, die dag van de commercial pakte ik mijn rust wel, haha… Ik mocht in die stoel zitten en dat was ideaal. Ik moet zeggen dat al die functieknopjes ook wel een aantrekkingskracht hebben op mij. Toch even alle standen uitproberen! Ook de bank is top. Stevig en toch zacht. Ik vind het hele design geweldig.